Bij een netwerk zijn de volgende aspecten van belang:
- wie heeft toegang tot het netwerk?
- wat kun je aansluiten op het netwerk?
- wie bepaalt de spelregels van het netwerk?
In het geval van een open netwerk heeft iedereen toegang; bepaal je zelf wat je aansluit op het netwerk, en kun je ook je eigen toepassingen aansluiten; en worden de spelregels door een open organisatie, op een open manier bepaald.
:::{figure} figs/internet-0.png :width: 400
Internet :::
Het internet is het klassieke voorbeeld van een open netwerk:
- iedereen heeft toegang
- je bepaalt zelf wat je aansluit; je kunt je eigen toepassingen aansluiten
- de spelregels worden (o.a.) bepaald door de IETF: de Internet Engineering Task Force, op een open manier.
Het internet is open voor allerlei verschillende toepassingen, doordat het netwerk zelf toepassingsonafhankelijk is: de protocollen voor de toepassing vind je alleen in de eindpunten (terminals), zoals de aangesloten computers en netwerkservers. Het netwerk zelf gebruikt alleen het IP-protocol. De toepassingen gebruiken de TCP en UDP protocollen, bijvoorbeeld als basis voor het HTTP-protocol. Deze aanpak is een voorbeeld van een open architectuur.
Het oude telefoonnetwerk was helemaal geoptimaliseerd voor telefoonverkeer tussen mensen, inclusief aannames over de frequentie en duur van telefoongesprekken. Het was daardoor lastig te gebruiken voor andere toepassingen.
We gaan verderop in op de manier waarop de IETF besluiten neemt.
Als open netwerk heeft het internet vrijwel alle andere computernetwerken verdrongen. Ook lokale netwerken die niet aangesloten zijn op het internet gebruiken meestal de internet-protocollen.
In 1989 gebruikte Tim Berners-Lee de vrijheid om een eigen toepassing op het internet aan te sluiten, voor het maken van de eigen toepassing World Wide Web - tegenwoordig bekend als het web. Dit is een open netwerk:
- iedereen heeft toegang
- je bepaalt zelf wat je aansluit; je kunt je eigen web-toepassingen maken
- de spelregels worden bepaald door W3C:
Ook de W3C is een open organisatie.
Mark Zuckerberg gebruikte in 2003 deze vrijheid om een eigen toepassing voor het web te maken: FaceMash, later TheFacebook, later Facebook. Dit is een voorbeeld van een gesloten toepassing, en een gesloten (niet-open) netwerk.
- “iedereen” kan meedoen
- geen eigen uitbreidingen mogelijk
- gesloten, Facebook cq. Zuckerberg bepaalt
De toegang tot het Facebook wordt bepaald door Facebook, als bedrijf. Het doel van dit netwerk is niet het bieden van een publieke dienst, maar geld verdienen aan de gebruikers, voornamelijk door gepersonaliseerde reclame, op basis van de gebruikersprofielen. "Als je niet betaalt, dan ben je zelf het product."
(open-is-niet-gemakkelijk)=
Open oplossingen, bijvoorbeeld op basis van open source software, zijn niet altijd gemakkelijk te gebruiken. Deze vragen extra kennis en vaardigheden van de gebruiker. Dit maakt de drempel voor het gebruik hoger. Commerciële oplossingen proberen de drempel voor de gebruiker te verlagen - wat vaak ten koste gaat van de mogelijkheden van het gebruik;
"Als je code begrijpt, dan ben je beter in staat om open oplossingen (toepassingen) te gebruiken."